Thursday, February 23, 2006

Gurbet Yolu Hasret Dolu


Ciddi istir gurbet, sakaya gelmez. Uzaktan toz pembe gorunur; Yasamayan bilmez, Iki yuzlu olduk buralarda biz biraz:
Sokakta bize gelen gecen "Hi, how are you doing?"diyerek selam verince sasirdik onceleri, nerden taniyor beni bu yahu dedik.Sonra ne yapmaciklar diye elestirdik, amaTurkiye'ye donunce "nedir bu insanlarin surati,bir merhaba deseler dillerine mi yapisir" demeyi ihmal etmedik. Isimlerimizi soylerken katlediyor Amerikalilar diye dem vurduk, ama senelerdir bir Iowa diyemedik dogru durust; one, van, won a donduremedikbir turlu dilimizi. Anam babam, buralar cok medeni, uygarlik baska seymis,diye telefonlara sarildik onceleri; sonra Gandhi nin"What do you think of Western civilization?" sorusuna verdigi cevap geldi aklimiza,oturduk agladik. Benden gayri dursun Yunanli dedik senelerce; sonra Uzoya sarildik raki bulamadigimiz aksamlarda. Burda bize ikinci sinif insan muamelesi yapiyorlardiye sikayet ettik, sonra aklimiza geride biraktigimiz, kendi memleketinde 2. hatta 3. sinif muamelesi goren insanlarimiz geldi, sustuk. Es dost dugununde "hadi kizim kalk biraz oyna"diyen annelerimizi "ben mi,hayatta!" diye tersledik; sonra New York barlarinda masalara cikip gobek attik.Tuketici haklari super burda dedik; sonra kullandik kullandik geriverdik aldiklarimizi.. Turkiye’deyken, caldigi yerden kosarcasina kactik; burada ise kadehleri kurunca sofraya "koy bir Ibo, bir Muzeyyen abla" dedik, demekle kalmadik hatta hepsini ezberleyip meze yaptik rakilarimiza. Amerikalilar kor cahil, dunyadan haberleri yok diye dalga gectik, ama bize sizler Ermenileri katletmisiniz denince, "yok biz onlari oldurmedik, onlar goc yolunda olduler" den baska bir sey diyemedik. Saglik sigortasinin pahaliligindan yakindik durmadan,belese getirmenin yollarini aradik, ama basimiza bir is gelse, 911'i arayabilmenin, acilden geri cevrilmeyecegimizi bilmenin rahatligiylakoyduk basimizi yastiga geceleri.Ingilizceyi sardik dilimize, kinandik aralara serpistirdigimiz Ingilizce kelime ve deyimler yuzunden; agiz dolusu Turkce kufurler savurduk futursuzca, sanki bu memleketteki tek Turk bizmisiz gibi, rezil olduk zaman zaman; agzimiza gozumuze bulastirdikhepsini. Hepimiz baska umutlarla geldik buralara. Kimimiz dar atti kendini okyanusun bu yakasina, kimimiz ayaklarini suruye suruye indi JFK Havalimanina.Hep OZLEDIK. Hem de Alex'in Lyonu, Vi'nin Pekini,Kavita'nin Bombayi ozlediginden bir farkli ozledik nedense.Kimimiz ince belli bardakta turistik Rize cayinin hasretini cekti, kimimiz anasinin dizinin, kimimiz Kas'in arnavutkaldirimli yollarinin. Kimimiz dondurulmus simit tasidi valizinde, kimimiz dolmalik biber- burdakiler kafam kadar, doldur doldur bitmiyor diyerekten. En cok da Istanbul'u ozledik. Raki-balik girdi nice geceler ruyalarimiza. Erie golune, Atlas Okyanusuna, Colarado Nehrine, Meksika Korfezine donduk yuzumuzu, kapattik gozlerimizi, Kadikoy-Besiktas vapurunda Bogaz ruzgari yaliyor suratimizi diye hayal kurduk. "Deli misin, napcaksin donup, milletkapagi oraya atmaya calisiyor" azarlariyla anamizin babamizin "kizim yetmedi mi artik?" sitemleri arasinda bir gidip bir geldik gidip-kalma planlari arasinda.Can Dundarin dedigi gibi hep ufak bir isik gormek icin baktikTurkiye’ye. Kimimiz gordu, ilk ucaga atladi.. Kimimizumudunu hepten kesti.Benim ise, gene Can Dundar’in dedigi gibi, bavullarim hep toplu duruyor; bu ask burada biter ve ben cekip giderim diyecegim gun icin.

Rahmetli Zeki Muren'den sevdigim bir sarki vardir: Onunda bir bolumunu
paylasayim sizlerle...
ruzgarlara kapilmis kuru yaprak misali
gozlerimden gitmiyor nazli yarin hayali
gurbet gurbet gurbet yolu hasret dolu
yalnizim bu ellerde gonlum hasret doludur
kimsesizim yalnizim yolum gurbet yoludur
gurbet gurbet gurbet yolu hasret dolu

not: ustteki yazinin yazarini bilmiyorum email guruplarimdan birinden geldi.

15 comments:

Berna said...

Zeynep Abla, ne guzel yasmissin ya! He aklimizdan gecen ama dilin ucundan cikmayan seyler. Yazini eve sesli okudum, siir gibi. Garip birseyler hissettim, cok duygulandim. Tesekkur ederim canim benim.
Banu$um , senin de annenin dogum gunu kutlu olsun canim...

Unknown said...

Banucum,
annen ne kadar genc daha, saglik huzur icinde bir 50 yil daha diliyorum ona, annende benim gibi balik burcu demek :))Yaziyi bende cok begendim, paylasmak istedim blog dostlarimla sizlerle.
gurbet benim icin artik bir buruk aci durumunda...

Bernacim, bu metni bir email gurubumda gorunce paylasmak istedim, biz gurbettekiler hepimiz ayni dertten muzdaripiz degil mi?
Opuyorum ikinizide.

Anonymous said...

Zeynep Ablacim, kendine bir vakit ayiripta bir gidip gorsen anavatani bu yaz. Belki en azindan biraz rahatlarsin. Ama gidincede insan donmek istemiyor. Ben simdiden benim adamla pazarlik yapiyorum ne kadar sure kalacagim konusunda..:( Ama yine de Allah ondan razi olsun, beni surekli goturuyor evime. Gurbette olmak cooooooooooooooooooook zor. Ama napalim, burasi da benim evim artik. Alismak zorundayim mumkun oldugunca...
Sevgilerimle
Iyi geceler Zeynep Abla

Anonymous said...

gerçekten çok hoş bir yazıı..benimde gözyaşım süzüldü gittii.. ama istanbulda olduğuma şükretmedim de değil...
hatta kıymetini bilmediğimi düşündüm motorla karşıya geçerken soğuktan şikayet ettiğim için kızdım kendime..
ama geçen akşam araba vapuruyla geçtik karşıya hava da sakindi binen araçları saydık benim beyaz uçaklıyla..60 tane falan vardı ne çok alıyormuş ağırlığını tahmin etmeye çalıştık vapurun işin içinden çıkamadık:))
güzel şehirsin be istanbul..

crystalsdreams said...

her satırında gurbette olan arkadaşlarımı düşündüm tek tek,seni de düşündüm tabi Zeynep Ablam..o burukluğu çok doğru anlatan bi yazıymış..ben hiç yaşamamama rağmen,buruklaştım..
umarım en kısa zamanda burada olursun,ışık sizi buraya temelli getirir umarım..
öperim çok.

crystalsdreams said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Unknown said...

Bu yazıyı sen başka bir gözle okuyup hissediyorsun etkileniyorsun abla yazanın yüreğine sağlık. Benimde umudum var ablam yollarını gözlüyorum belki bir gün süpriz yaparsın kimbilir
zeki mürenin o parçasını dinlemek isterdim yok şu an bende
Gülaydan sheker, ayışığı ve senin için dinliyorum ablam .

gurbet

kime desem derdimi buluta
bizi dost bulduklarımız vurdular
Birde gurbet yarası var
Söyleyin memleketten bir haber mi var

Pinky said...

Ah be ablam okuyunca hadi gelde bitsin bu hasretlik dedim içimden..Az kaldı ama zeynep ablacım izmir seni bekliyor..

Pinky said...
This comment has been removed by a blog administrator.
kedi said...

Zeynebim,sen nezaman geleceksin buraya?gel de bi hafiflesin şu hasretin.

Pinky said...

Bi üstteki postu ben sildim ablacım aynışeyi iki kez yollamışım :)

Anonymous said...

Benimle ayni duygulari yasayan insanlarin oldugunu bilmek guzel.

Cerise said...

Senin buralari bir ziyaret etme zamanin gelmis de geciyor bile!
Allah sabir versin, sevdiklerine bir an once kavustursun...

acicikolata said...

zeynep ablacım ben blogu silmek zorunda kaldim gayri ihtiyari, ben de yenisini aldim. hatirladin beni demi? izmirli olan hani? teletabiler?

evcilkedi said...

Ben de Ankara'dan başka yerde yaşayamam derdim, hala hatırlatırlar bana ne kadar büyük konuştuğumu. Hayatın bizi nerelere getireceğini ne bilelim, konuşmuşuz işte. Yer verdiğin için sağol Zeynep